วันอังคารที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2550

อีกหน่อยเราก็ตายจากกัน...แล้วนะ

อีกหน่อยเราก็ตายจากกัน...แล้วนะ
ข้อคิดดี ๆ ที่เพื่อจะทำให้ชีวิตที่เซ็ง ๆ มันจะดีขึ้นมานิดหนึ่งบางคนแอบรักเขา ซุ่มเลิฟอยู่อย่างนั้นปล่อยให้ความรู้สึกที่ดีลอยไปหาคนอื่นแต่กลับปล่อยให้ใจตัวเองเหลืออยู่แต่ความรู้สึกต่ำต้อยได้ทุกวัน ทุกวันบางคนกินทิฐิเป็นอาหาร เก๊กใส่กันไปวัน ๆ ต่างฝ่ายต่างรอให้อีกฝ่ายง้อ มึงแน่ กูแน่ งอนการกุศล ประชดทำลายสถิติ เชิดหยิ่งชิงชนะเลิศ....ไอ้บ้า และอีกหลายคนนิยมกิจกรรม "ฆ่าเวลา" ชีวิตมันว่างจัด ขนาดต้องฆ่าเวลากันเลยบอกตรง ๆ เห็นแล้วอยากตบกบาล เอ็งกำลังทำลายทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดที่มนุษย์ทุกคนพึงจะมี

อีกหน่อยเราก็ตายจากกัน...แล้วนะ ลองคิดแบบนี้บ้าง ใช่แล้ว....เราจะเกิดความเสียดายเพราะเหลืออีกหมื่นแสนล้านที่เรายังไม่ได้ทำ ตายได้ไง หากฝันไม่สำเร็จ ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ยอมตาย แต่ให้รีบทำทุกอย่างก่อนที่จะตาย

... ซึ่งจะเป็นวันไหนก็ไม่รู้ และในเมื่อเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่.... มาเตรียมการรอรับวาระสุดท้ายของเราดีกว่าเอาแบบตายวันตายพรุ่งก็จะได้นอนตายตาหลับใช้ชีวิตโดยคิดซะว่า....พรุ่งนี้ฉันจะตายแล้วทำงานในสิ่งที่เรารักเสมือนว่าเราจะไม่ได้ทำมันอีก ตามความฝันของเราไปสุดโต่ง...ต้องรีบแล้วเดี๋ยวตายนะ..เตือนแล้วไงรักให้หมดใจ บอกเขาไปทั้งหมดที่ความรู้สึกมี ส่วนจะรักหรือไม่รักกู ไม่สนว้อย...เพราะพรุ่งนี้ชั้น (อาจจะ) ตายแล้วใช้เวลา (ที่อาจจะ) สุดท้ายที่มีต่อกันไว้ กอดกันเหมือนว่านี่เป็นกอดครั้งสุดท้ายของเรานุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะอย่างน้อย ๆ เราจะได้มีสีหน้าที่ยิ้มแย้มตอนให้สัมภาษณ์ยมบาล......

คนข้างบ้านเดินแป้นแล้นมาบอกข่าวดี ลูกสาววัย 23 กำลังจะแต่งงานในมือมีซองสีชมพูพร้อมการ์ดลูกสาวอยู่ต่างจังหวัดกับคู่หมั้น แม่เลยต้องมาแจกการ์ดเอง เมื่อกี๊ว่าที่เจ้าสาวเพิ่งโทรมาปรึกษาแม่เรื่องชุดแต่งงาน.........หลังจากนั้น 3 ชั่วโมง เธอตาย....... แต่กว่าคนเป็นแม่จะรู้ข่าวร้าย ก็ปาไป 5 วันซองในมือผม กลายเป็นเงินช่วยงานศพ ช่อดอกไม้ กลายเป็นพวงหรีด และทั้งหมดกลายเป็นแรงบันดาลใจที่อยากจะบอกว่าอีกหน่อยเราก็ตายจากกัน.....แล้วนะอ้าว....รู้งี้ยังจะมาอ้อยสร้อยอะไรกันอีก รีบแยกย้ายไปใช้เวลาที่เราเหลืออยู่ไปทำทุกอย่างที่เรายังไม่ได้ทำเดี๋ยวตายซะก่อน....เสียดายแย่

โดยน้าเน๊ก ..... เกตุเสพย์สวัสดิ์ปาละกะวงศ์ ณ อยุธยา

ไม่มีความคิดเห็น: